Borneo en het eiland Tioman

We zijn eerst een aantal dagen op Sarawak, de westelijke provincie van Borneo. Zaterdag 27 juli staat het Bako Nationaal Park op het programma. Dit oudste park van Sarawak ligt aan de kust, is niet zo groot, maar staat bekend om zijn rijkdom aan flora en fauna, waaronder de fotogenieke neusapen.

Om 06.45 uur loopt de wekker af in onze kamer van het Harbour View Hotel in Kuching. Het enigszins gedateerde hotel heeft weliswaar ruime kamers, maar geen zwembad en de badkamer kan wel een nieuw randje kit gebruiken. Het uitzicht is in tegenstelling tot de naam niet op de haven, maar in zuidelijke richting. De kleurrijke daken liggen tussen veel groen en ik zie gelijk al een aantal nog niet op naam te brengen gierzwaluwen. Het ontbijt is prima en om 08.30 uur staat Lloyd voor de deur.

Na ruim een half uur rijden langs industriegebouwen, ingebed tussen de schaarse resten van de laaglandjungle, komen we aan bij het vissersdorpje Bako. De lucht is dreigend, maar het is lekker warm en ook droog. Terwijl Sytse zich buigt over de in te vullen formulieren - ja ook hier is de bureaucratie ingetreden - vermaak ik me al op de steiger. Ik fotografeer een aantal krabben, een slijkspringer en een slang , die ik houd voor de uiterst giftige Malayan - of Blue Krait.

Lloyd gaat ons voor naar een bootje dat ons in een kwartier naar de aanlegsteiger van het park zal brengen.

We varen met hoog water en een flinke bries in onze gezichten langs de rand van de jungle, waar de vissers hun netten hebben uitgezet aan houten palen. Aan de andere zijde van de boot glijdt het donkere silhouet van een schiereiland voorbij. De loodgrijze lucht erboven belooft niet veel goeds. Even verderop overwoekert de jungle de steile zandstenen kliffen.

Omdat het hoog water is, kunnen we via de aanlegsteiger uitstappen. Terwijl ik een foto maak met het mangrovebos op de achtergrond, ontdekt Caroline een aap en wenkt Lloyd ons hem te volgen. Er zit een Muts Langoer (Silvered Leaf Monkey of Silvery Langur) langs de bosrand aan het strand. Leuk deze apen te zien en te kunnen fotograferen. Vorig jaar zagen wij hun neven (Grey Langurs) in Sri Lanka. Daar met een lichte vacht, deze heeft een zilverkleurige vacht.

Op het strand onder onze voeten zien we een eindeloze variaties zandpratronen, die zijn gemaakt door de duizenden krabbetjes die op plekken waar het water zicht terugtrekt holletjes maken en daarbij het zand in rolletjes naar buiten brengen.

Elke vierkante meter is er wel wat te vinden. We zien een Emerald Dove scharrelen onder een struik, een varen die een palm verstikt en een duizend- of miljoenpoot die op weg is naar zijn volgende prooi.

We lopen een klein stukje verder en zien een rode Libelle (wie de naam weet mag het me zeggen), rode mieren die in een struik een nest van bladeren maken, een eindeloze colonne van zwarte mieren en een paar Baardzwijnen, waarvan er één lekker in de grond aan het wroeten is.

Ik spot nog een andere mooi gekleurde libelle en een doorkijkje naar zee levert nog steeds een dreigende lucht op. Er vallen inmiddels dikke druppels uit de lucht, maar echt nat worden we er niet van, hoewel op de bladeren de druppels duidelijk te zien zijn. Lloyd heeft overal een verhaal bij en zegt dat deze bladeren ook gebruikt worden om wonden te bedekken waardoor ze sneller genezen.

We lopen terug naar het mangrovebos waar vanaf de loopbruggen een keur aan krabben en slijkspringers is te zien. Aan het einde van het pad gaat de route bergopwaarts door de jungle. Het lopen is er net als in Oostenrijk, inclusief de zwammen en (enorme) bijen, maar je krijgt het hier nog warmer van het klimmen.

We nemen het pad naar Telok Paku, een mooie baai met uitzicht over de Chinese zee. Tevens is goed te zien dat er een grot contrast is tussen west en oost. In het westen is het bewolkt en dreigend grijs, in het oosten schijnt de zon. Wij lopen op de scheidslijn, maar pikken steeds meer het zonnetje mee.

De baai nodigt uit tot een fotosessie, dus dat doen we dan ook maar.

Caroline ontdekt een Neusaap, die hoog in de boom zit te eten. Het is de eerste van deze vakantie, maar er zullen er nog vele volgen. We struinen het strandje nog even af en vinden mooie schelpen, maar zelfs een dode kwal kan nog een leuk plaatje opleveren. We besluiten niet terug te lopen, maar één van de voor de kust liggende vissersbootjes te charteren voor de weg terug naar het restaurant waar we de lunch zullen gebruiken.

We waden door het water en stappen in de boot, die ons langs zandsteenrotsen met grillige vormen en prachtige kleuren leidt. Het strand ziet er vanaf de boot uit alsof we aan Expeditie Robinson mee doen en het zonnetje schijnt lekker. Wat wil je nog meer op je vakantie?

In het restaurant, nou ja, LLoyd noemt het de "Cantine", mogen we van het buffet nemen wat we willen. Nasi Goreng met paksoi en een sappig stuk watermeloen gaan er best in, hoewel de jongen die naast me staat op te scheppen het gehele bord uit zijn handen op de grond laat vallen. De Langstaartmakaken lusten er ook pap van en je moet dus uitkijken dat ze niets van je bordje jatten. Na het jatwerk verdwijnen ze in een naburige boom om hun zonden te overdenken.

Na het eten maken we een rondje door de jungle achter het restaurant. Ik zie een grote lichtbruine vlinder vliegen met een beige rand in de vleugels. Als hij gaat zitten houd hij zijn vleugels dicht en zo zie ik niets anders dan de donkerbruine onderkant van zijn vleugels.

Dan hoort Lloyd lawaai boven ons in de boomtakken en ontdekt een mooi mannetje Neusaap (Proboscis Monkey). Deze schudt nog even hard aan de boom, blijkbaar om zijn territorium af te bakenen. Ik maak eerst wat foto 's van een behoorlijke afstand, maar na wat omlopen sta ik frontaal voor de Neusaap, die mij terloops aankijkt, maar verder zijn ding doet. Het lijkt of hij discreet zijn "grapje" achter een paar vijgenbladeren probeert te verbergen. Daarna gaat hij door met rondkijken in de omgeving. Even verderop dwaalt een vrouwtje door de boomkruinen. Een geweldige ervaring, deze apen van zo dichtbij te kunnen fotograferen.

Het volgende dier in het vizier is een Eekhoorn (Bornean Mountain Ground Squirrel) die vliegensvlug met zijn voedsel de boom in vliegt. De om mij heen ronddartelende vlinder (Vindula dejone, Cruiser) gaat als een van de weinige vlinders even met de vleugels open zitten. Net op tijd maak ik van beide nog een plaatje.

Ik had meer vogels verwacht, maar gek genoeg is het behoorlijk rustig in de jungle op het gesnerp na van de cicaden, die af en toe te keer gaan als een cirkelzaag. We zien wel een blauw gekleurde vliegenvanger, maar die blijkt erg beweeglijk en houdt zich diep verscholen in de struiken. Een geelgekleurde Iora zit zo hoog in de boom dat een foto maken ook geen optie is. Wie oog heeft voor andere details ziet toch genoeg andere levensvormen zoals zwammen, libellen en paddenstoelen.

We lopen over een plankier door de jungle. Lloyd is op zoek naar een viper, maar kan deze niet vinden. Dan maar iets vertellen over de Doerian, de zoete, maar stinkende vrucht.

Op de terugweg over het plankier spot Sytse ineens een slang die over de planken kruipt. Het is een Bronzeback, een prachtig gekleurde slang. Het zal helaas ook de laatste slang zijn die we zien deze vakantie.

We gaan terug naar het strand, waden naar de boot en gaan terug naar het dorp, waar de auto staat. Lloyd brengt ons terug naar Kuching. Het was een leuke dag, die wat mij betreft geslaagd was en best nog wat langer had mogen duren.

We zijn om kwart over vier weer terug in het hotel. Jammer dat er geen zwembad is, maar nu chillen we even op de kamer en gaan een uurtje later de stad verkennen. We lopen eerst over de boulevard waar we een mooi overzicht hebben op de Sarawakrivier, het Hiltonhotel en het nieuwe congrescentrum. We kopen net voor sluitingstijd nog een tas, omdat we naar Batang-Ai morgen niet te veel mee kunnen nemen.

Gina koopt in een modern winkelcentrum nog een shirtje bij Esprit dat in de aanbieding is. Verder zijn er eigenlijk best Nederlandse prijzen. We zien in de binnenstad niet echt een leuk etenstentje, dus keren we terug naar de boulevard waar we bij James Brooke 's Bistro and Café een tafeltje bemachtigen. Het zit er vol met toeristen uit alle delen van de wereld en de keuken is zowel Aziatisch als Europees. Wij gaan voor Sweet and Sour, Mixed Grill, Beef Chop en een Steak. Het smaakt heerlijk en de prijs van 150 Ringgit (37,50 euro) is erg schappelijk.